لیلی و مجنون

دید مجنون را شبی لیلا به خواب
کاسه ای در دست دارد خیس آب
.
گفت او را چیست ای شیدای من؟
در جوابش گفت ای لیلای من
.
کاسه ی آب است اما آب نیست
باده ی ناب است اما ناب نیست
.
اینکه میبینی حاصل افسون توست
دسترنج هق هق مجنون توست
.
سوختم در آتش بیداد تو
ریختم هر قطره اش با یاد تو
.
ابر بودم تشنه ی لیلا شدم
بس که باریدم تو را دریا شدم
.
عشق اگر روزی تو را افسون کند
لیلی اش را تشنه ی مجنون کند